Yine beni sevmek kolay mı sanıyorsun? Nasıl affedeceğim bana yaptıklarımı. Çelimsiz yürümelerimi, sarhoş naralarımı… Yine bana bakmak kolay mı sanıyorsun? Hangi yüzle kalkıp da yüz yüze geleceğim. Nasıl açıklayacağım kırdığım, incittiğim gecelerimi… Yine bana dokunmak kolay mı sanıyorsun? Kalem yerine, sigara gezdirdiğim parmaklarım kırılmışlardır en orta yerinden. Süklüm püklüm saklamışlardır çizgilerini… Yine bana anlatmak kolay mı sanıyorsun? Neresinden başlayacağım, hangi tarihe sığdıracağım yatsıda sönen mumumu… Karanlıkta kalmıştır, ürkmüştür dilleri… Yine beni görmek kolay mı sanıyorsun? Hangi cam kenarında oturmuşumdur kimbilir. Kaç kilometrelik hasretten gelmiştir, utanır sarılamaz bedeni… Yine bana gelmek kolay mı sanıyorsun? Hangi kahvaltı sofrasında kalmıştır aklı, çileğin mevsimi geçmiş. Acıkmışsa da gururludur, söyleyemez orucunu bozduğunu… Yine bana yazmak kolay mı sanıyorsun? Kırmıştır kalemi orta yerinden, kesmiştir fermanını hayallerinin. Hükmü verilmiş bir hikayenin başına geçmek, celladı olmak yazdıklarının…