Bana bir şehir lazım Raif abi. Kimselerin olmadığı, yolu patika, ağaçları çam, meyvesi bodur… Bana küçük bir oda lazım Raif abi. Terliği kapıda duran, ocakta çayı, koltukta battaniyesi, soba üstünde mandalinası… Bana küçük bir balkon lazım Raif abi. İkindi güneşinin vurduğu, masası ahşap, taburesi çift, küllüğü boş… Bana bir çift göz lazım Raif abi. Aynasında gördüğüm, köşesinde izim, dikeninde dizim… Bana bir köpek lazım Raif abi. Benden hiç gitmeyen, ağzında salyası, üstümde tüyü, kulübesinde yastığı… Bana bir orman lazım Raif abi. Karşısında gölü, kırık masası, ıslak salıncağı… Bana bir omuz lazım Raif abi. Sorgu meleklerinin olmadığı, kelimelerin tükendiği, biraz nemlendiği… Bana bir el lazım Raif abi… İnsanlar depremi topraktan, enkazı taştan bilirler. Oysa kalpte başlar en büyük depremler ve enkaza dönüşüverir bütün bedenler… Artçılar önemsiz, artık sizde gidebilirsiniz…