Bir ney üflensin rüyalarınızda. Sessizliğe bürünsün bu gökyüzü, bu yıldızlar, bu ay, bu güneş ve bir kısım bulutlar. Uyanmayın sakın açmayın gözlerinizi. Bir Semazen dönsün nakış nakış işlenmiş, renksiz motiflerinizde. Bir ışık haznesinde belirsin yerden kalkan küçük sihirli toz parçaları. Ay ışığı onu, güneş motiflerinizi, yıldızlar raks etmekte. Bir ses yankılansın odanızın içerisinde “Nerdesin” desin. Doldursun yüreklerinizi sufiler Aşk ile. Hangi dünyadan geldikleri belli olmasın. Ama bir ses yankılansın karanlığın ardından “Nerdesin” desin. Uyanma sakın ey ruhu zayıf kalmış, yüzeyi et ile örtülü aciz beden. Uyanma ki aç kalmayasın, uyanma ki geç kalmayasın gideceklerin ardından. Semazen değildir başını döndüren korkma sakın. Beyaza boyansın sesler, sufiler, semazenler. Yattığınız yer incitmesin. Sonra bir ses gelsin yastığınızın hemen yanına “Nerdesin” desin. Ney sussun, Semazen kapansın, Ay çekilsin, Yıldızlar sönsün, Bulutlar uçsun aranızdan, doğursun Gökyüzünüz doğusundan. Ruhunuzun yeri başka, bedeniniz başka, uyan artık ey rüya sahibi Uyan Aşka…