Fazla bir vaktim kalmadığını biliyorum
Fazla da bir şey beklemiyorum
Belki yaprakları şiirlerle dolu bir koca çınar
Belki melodileri fesleğen kokan bir şarkı
Bilmiyorum
Acelesi olan su damlaları süzülüyor gökyüzünden
Ya intihara meyilliler
Ya toprağa hasretler
Her ne kadar bana benzeseler de
İnsanların umurlarında değiller
Bense camda süzülenlerdeyim
Ay hüzünlü yine bu gece
Ütüsüz gömleklerime benzeyen
Bulutlar geçiyor önünden
Evrende bir telaşe
Bense olduğum yerde
Sakin, yorgun, hayalperest
Komodin de ılık bir su
Her yudum da camdan geçen saka kuşları yarasın diyorlar
Yara mıyım gerçekten
Bilmiyorum
Keşke geceleri de gözükse
Göğün kuşakları
Güneşe ihtiyaç duymadan 
Bir süpriz yapsalar camlarıma
Ezginin günlüğü çalsa tüm ışıkları yanan evlerde
Ve ben terliklerimle gelsem sana
Yazımı senle bitiriyor
Gittiğim her yere seni de götürüyorum
Hoşça kalın saka kuşları
Gözlerinizden öpüyorum