Bir cam kafesin içinde yıldızları izlemekteyim. Pikapta Haris Alexiou – Ola Se Thimizoun çalmakta. Tek derdi çilekli çokomelin jiletini tırnaklamak olmalı bir adamın ya da bir simli yılbaşı kartı beklemeli bir kadın. Oysa bir cam kafesin içinde yıldızları izlemekteyim ve bir Anka kuşu ayın hemen önünden geçmekte. Bir iki yıldız sektirse keşke. Sokak ışıklarından birine denk gelse, söndürse tüm caddeyi. Görünmese cehaletim, yokluğun görünmese. Üç tarafı denizlerle çevrili coğrafyanın, dört tarafı hayal ile çevrilmiş kitap cini olmalıydım. Sayfalarım çevrildikçe belirmeliydi siluetim. Kiminin telvesinde kalmalıydı kırmızı ruju, kiminin rüyasından akmalıydım. Mutlu başlayan satırbaşlarım var benim, sonum iyi gelmez ruhunuza. İyisi mi yakın siz benim bütün sayfalarımı, farklı ülkelerde farklı ritüellerle yok edin bütün alfabemi. Belki bir mektup da doğarım yine, belki şu ayın hemen önünden az önce geçmekte olan Anka kuşunun kanadından gelirim odanıza. Neyse ki bir cam kafesin içindeyim ve sokak ışıkları hala yanmakta…