Düşünme kaybolursun. Kıyısına vurur sevdaların, ikiye bölünür saatlerin. Bir bakmışsın bir rüzgar geçmiş, zaman geçmiş, içinde kısılmış sesim. Düşümde kaybolursun. Sokağından göçüp gider baharın habercileri, gökyüzünde kelimelerimin izleri. Bir bakmışsın bir deli yağmur yağar avuçlarına, çok uzaklarda kısık kalmış gözlerim. Gülüşümde kaybolursun. Belki sen “bugün yine doludizgin, tarifsiz ve çerçevesizsindir.” Kime aşıksın bilemem ama yine de ne mutlu bana. Kim bilir belki yeniden doğar, yeniden koşarım sokaklarında. Belki yarın belki de yeniden karşılaşınca ve hatta belki burda belki de başka bir dünyada…