Akşam üstü oturdum
Bana benzeyen başı boş bir bankın köşesine
Yüzümde çocukluktan kalma aptal bir gülümseme
Denizi çekilmiş topraklarımda
Seyrek insanların bakışlarının arasında
Çıkardım gazeteye sarılmışı
İnanır mısın
2. Sayfa haberlerine düşmüşüm yine
Başlıkta
Kusurlu bir aşkın
Kusursuz cinayeti
Bu yüzden şaşkınmış seyrekler
Bir hayalet görmüşler
Olay mahallinde silah bulamamışlar
Girilmezler, şeritler, tebeşirler
Her şey varmış da
Senden eser yokmuş
Tek eserin benmişim işte
Neyle vurulduğumu hatırlamıyorum
Gülüşün mü
Gözlerin mi
Yoksa saçların mı
Bilemiyorum
Bildiğim tek şey
2. Sayfa da yazanlar
İlkini sana sakladım
Sonra şahitlere sormuşlar seni
Dile gelecek kalbim varken
Tam gamzelerinden bahsedeceklermiş ki
Vazgeçmişler yol yakınken
Bir hayaletim işte
Bana benzeyen başı boş bir bankta oturan
2. Sayfalara inanmayıp da
Sana bile isteye vurulan
Bir hayaletim işte
Sense hayal ettiren...